Aku lelah.
Menjaga hati ini untukmu.
Menjauhkannya dari semua keraguan
Menepis rasa bimbang yang berdatangan.
Yang memburu, menghujam
Hingga semua menjadi samar keabu-abuan
Aku tak bisa berdiri lebih lama lagi
Memandangmu yang menertawakanku
Membenam rasa pilu
Aku memang bukan sosok yang sempurna
Yang mampu mencintai tanpa cela
Aku benci ini !
Menatap tepat di matamu
Aku tak suka !
Jauh lebih dalam mencintaimu
Aku tak ingin meradang cemburu
Tak mau didera rindu
Karena aku pun tau
Seharusnya aku tahu
Menatap tepat di matamu
Aku tak suka !
Jauh lebih dalam mencintaimu
Aku tak ingin meradang cemburu
Tak mau didera rindu

pada akhirnya butir-butir rasa kecewa ini
tak membuatku jera
Seharusnya aku tahu
Aku tak mampu hadirkan rona-rona warna
yang membias mewarnai labirin hidupmu
Seharusnya aku memagari hati
Membumikanmu bersama jejak lalu
Membingkainya dengan lembar-lembar baru
Hingga aku tak lagi mengingatmu
Membumikanmu bersama jejak lalu
Membingkainya dengan lembar-lembar baru
Hingga aku tak lagi mengingatmu